Fredro Andrzej, poseł mniejszy do Turcji u schyłku w. XVI, starosta ujski, syn Piotra i Anny Paniowskiej, dziedzic Chodnowic, Paczkowie i Tamanowic; w r. 1563 kształcił się w Lipsku, w r. 1576 starosta wiszeński. Po koronacji Zygmunta III wysłany został w charakterze posła mniejszego do Konstantynopola z oświadczeniem, że nowy król śladem poprzedników, a zwłaszcza Zygmunta I, będzie ściśle przestrzegał przymierza z Portą. Równocześnie F. zapowiedział wielkie poselstwo, na którego czele stał Uchański. Misja F-ry miała na celu rozproszyć obawy Porty co do zbliżenia Zygmunta III do Austiii. W związku z napadami kozackimi na terytorium tureckie podjął listy uwierzytelniające 8 I 1588, a w kwietniu przybył do Konstantynopola. F-rze udało się rozproszyć niepokój Turcji, ale u granic mołdawskich zastała go, gdy wracał w lecie r. 1589, wieść o napadzie kozackim na Kozłów na Krymie, co znów sprowadzić miało nowe niepokoje. Po powrocie do kraju uzyskał godność dworzanina królewskiego i służył w wojsku w charakterze rotmistrza. Szlachta ruska w r. 1592 i 1597 wstawiała się za nim, aby nagrodę za posługi odniósł na tym sejmie »ante omnia«. Zdaje się otrzymał wówczas starostwo ujskie. Żonaty był z N. Orzechowską. Zdaje się, że czasem myli się go ze współczesnym mu Andrzejem F-rą, wojskim przemyskim z linii pleszowickiej.

Niesiecki; Uruski; Hammer, Geschichte d. Osman. Reich. IV, Budapeszt 1829, s. 209; Sas ks. J., Stosunki polsko-tureckie w pierwszych latach Zygmunta III, »Przegl. Powszechny« 1899; Archiw. domu Radziwiłłów, s. 98 (list Zamoyskiego do Krzysztofa Radziwiłła 16 VII 1589); Barwiński, Diariusze i akta sejmowe 1591–2, s. 196; tenże, Diariusze sejmowe, 1597, s. 388; Hurmuzaki, Documente privitoare la istoria românilor, Bukareszt 1900, XI, 708–11; Spuler B., Europäische Diplomaten in Konstantinopol bis zum Frieden von Belgrad, R. I (1936) zesz. 3, s. 395 (nazwany jest »Jedrzejem Fodore«.

Jan Reychman